فرشته حاصلی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزدایی، دانشگاه ایلام
محسن توکلی - استادیار دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام
محمود رستمینیا - استادیار دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام

امروزه فرسایش بادی و هجوم ماسه های روان یکی از مهمترین مصادیق بیابانزایی در کشور محسوب میشود. روشهای مختلفی برای تثبیت و کنترل فرسایش بادی وجود دارد ولی منطقیترین، موثرترین و پایدارترین روش اقدامات بیولوژیک میباشد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی اثر تغییر کاربری پهنههای ماسهای به جنگلکاری بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک و مقایسه آن با سایر کاربریهای موجود در منطقه بیابانی عین خوش دهلران، استان ایلام میباشد. کاربری-های مورد مطالعه شامل اراضی کشاورزی، جنگل دست کاشت، مرتع و پهنههای ماسهای بودند. نمونههای خاک از عمق 0-25سانتیمتر، در 3 تکرار در هر کاربری برداشت شده و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آنها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج - حاصل از این پژوهش نشان داد که بین کاربری کشاورزی با سایر کاربریها تفاوت معنی داری در میزان هدایت الکتریکی،درصد رس، درصد سیلت، درصد شن و درصد ماده آلی در سطح 2 درصد وجود داشته اما تفاوت معنی داری از لحاظ میزانآهک وجود ندارد. اراضی جنگلکاری شده در مقایسه با پهنههای ماسهای دارای درصد ماده آلی، درصد شن، هدایتالکتریکی، اسیدیته و آهک بیشتر و وزن مخصوص ظاهری، درصد رس و سیلت کمتری میباشد، نتیجه نهایی اینکه،کاربریهای متفاوت اراضی سبب تغییرات عمدهای بر خواص فیزیکوشیمیایی خاک شده است.

کاربری اراضی، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک، دهلران، مناطق بیابانی