محسن پیشوایی علوی - استادیار گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه کردستان
مسعود باوان پوری - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عرب و عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آبادغرب

طنز و طنز آوری یکی از شیوه های خاص برای بیان مسائل انتقادی و نارسایی های جامعه، همراه با خنده و شوخی است . طنز آیینه ی تمام نمای حقیقت از سویی و بیانگر نابسامانی ها، زشتی ها، پلشتی ها و معایب فرد و جامعه از سوی دیگر است؛ از این روست که طنزپرداز، پاسدار ارزشهای انسانی است. ابوالشمقمق، یکی از شاعران عصر عباسی است که در شعر خویش، هجو و طنز را با هم در آمیخته است. وی در شعر خود از اوضاع نابسامان مالی و بدشانسی خویش در دستیابی به مال و مقام به شدت نالان است. پژوهش حاضر برآنست با استفاده از روش توصیفی- به بررسی و تبیین طنز در دیوان وی بپردازد.

دوره عباسی، طنز، ابوالشمقمق