هادی تاجیک - کارشناس ارشد برنامه ریزی حمل و نقل و مهندسی ترافیک ، استاد دانشگاه جیرفت
مجید رزازپور - دانشجوی کارشناسی عمران ، دانشگاه جیرفت
جاسم بامری - دانشجوی کارشناسی عمران ، دانشگاه جیرفت

بتن به عنوان مصالح ساختمانی برگزیده قرن در دنیای امروز و در صنعت ساختمان به عنوان صنعت مادر شناخته می شود. انتخاب بتن مناسب و اجرای خوب آن چیزی فراتر از یک تکنولوژی است. تولید بتن مناسب نه فقط مهارت محسوب می گردد بلکه علمی است که از قوانین ویژه ای پیروی می کند. بتن به عنوان پرمصرف ترین ماده ساختمانی مدتهاست جوابگوی نیازهای رو به گسترش جامعه جهانی بوده است. به این جهت توجه به کیفیت و چگونگی آن نگاه محققین را به خود جلب کرده است . د گذشته در آزمایش های متععدی که توسط محققین مختلف انجام شده به بررسی عواملی همچون نسبت آب به سیمان و منحمی دانه بندی به روی خواص مکانیکی بتن ها پرداخته شده است اما متاسفانه توجه کمتری به تاثیرات احتمالی استفاده از افزودنی هایی با پایاه های شیمیایی مختلف شده است. افزودنی های روان کننده ، فوق روان کننده و ابر روان کننده از دستاوردهای نوین صنعت ساختمان محسوب می گردند. لذا ذر این مقاله تلا شده است تا با بررسی تاثیر استفاده از افزودنی هایی با پایه های لیگنو سولفونات ، نفتالین سولفونات و پلی کربوکسیلات در یک طرح اختلاط مشخص و دانه بندی ثابت ، به مقایسه نتایج حاصله در اسلامپ های متفاوت (استفاده از درصدهای مختلف افزودنی) و عیارهای متفاوت سیمان بروی خواص مکانیکی بتن حاصله پرداخته شود. روان کننده ها با دارا بودن خاصیت دافعه ذرات سیمان باعث ایجاد بالاترین اثر روانی ، کاهش شدید نسبت اب به سیمان و در نتیجه افزایش مقاومت فشاری و نفوذپذیری در بتن می گردد. هدف از بررسی نقش این مواد در افزایش مشخصات مکانیکی ، دوام بتن ، کاهش درصد جذب آب (یکی از پارامترهای اساسی و تاثیرگذار بر دوان بتن) میباشد.

روان کننده ، فوق روان کننده ، ابر روان کننده ، مقاومت فشاری ، دوان بتن ، درصد جذب آب