کورش نصراله زاده - استادیار گروه سازه، دانشکدهی مهندسی عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی،
هادی صمد زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشکدهی مهندسی عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

بیش از 20 سال است که از ورود FRP به مجموعه ی مصالح مهندسی سازه میگذرد و امروزه این ماده برای مقاوم سازی سازه های موجود و حتی سازههای آسیبدیده کاربرد گستردهای دارد. FRP دارای سختی و ظرفیت مقاومتی بالایی بوده و در سازههای بتن مسلح، تقویت تیرها، ستونها، دیوارها، دالها و اتصالات با اهداف سازهای و غیرسازهای با استفاده از این مصالح کامپوزیت امکانپذیر است. به کارگیری FRP در اعضای بتنی، پیشتر تنها به صورت چسباندن ورقههای FRP به سطح خارجی بتن EBR با استفاده از اپوکسی بوده اما بعدها روش دیگری با استفاده از کاشتن نوارها، میلگردها و سایر مقاطع پیش ساخته در داخل شیارهای ایجاد شده بر روی بتن پوشش NSM به کار گرفته شد. در این مطالعه، به طور خاص، تقویت خمشی و برشی تیرهای بتنآرمه با استفاده از دو روش مذکور به منظور مقایسهی این روشها از جنبه ی بهره برداری از ظرفیت FRP با استفاده از نتایج آزمایشگاهی موجود مورد بررسی قرار گرفته است. مقایسه نتایج بیانگر مشارکت بیشتر FRP در روش NSM نسبت به روش EBR در ظرفیت خمشی و برشی تیرهای بتنی بهسازی شده میباشد.

بهسازی، FRP ، تقویت برشی، تقویت خمشی، NSM ، EBR