پوریا قدیر - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران ، دانشکده مهندسی عمران ، دانشگاه سمنان
حسین نادرپور - استادیار ، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان

طراحی پایدار اصولاً تحت عنوان ساختمان سازی سبز شناخته شده است. طراحی پایدار پروسه این موضوع و متمرکز برای ساختن ساختمان ها با کیفیت عالیست به گونه ای که در آن حلقه فضای سالم برای ساکنین تأثیرات منفی زیست محیطی را کاهش دهد. می توان گفت که امروز نانو تکنولوژی تکنیکی مؤثر در جهت کاهش مصرف انرژی های فسیلی و آلودگی های زیست محیطی در معماری و شهرسازی معاصر به حساب می آید. در واقع این تکنیک امکان استفاده از مصالح این نوین نظیر نان و بتن، شیشه های خود تمیز شونده، ناتو کربن ، .... را فراهم می کند که در خصوص ذخیره انرژی و کاهش معضلات محیطی بسیار تأثیرگذار است. در این نوشتار طی یک بررسی تطبیقی به مقایسه اصول ویژگی ها و محصولات طراحی پایه دار با معماری سبز با رویکرد بهره وری از فناوری نانو خواهیم پرداخت که در نهایت حاصل این بررسی نشان داد تأثیرگذاری چشمگیر این تکنیک در دستیابی به طراحی پایدار مطلوب و ایده آل طراحان خواهد بود.

طراحی پایدار، معماری سبز، نانو تکنولوژی، سوخت فسیلی