محمد مسعود - هیات علمی دانشگاه هنر اصفهان
یوسف جهان زمین - دانشجوی دکتری مرمت ابنیه و بافت شهری

روند فزاینده شهرنشینی و مهاجرت به شهرها متعاقباً باعث افت کیفیت محیط زیست شهرها و افت شدید بنیانهای اکولوژیکی شده است. در صورت عدم اقدام کارا به منظور بهبود فرایندهای اکولوژیکی و ادامه روند استفاده از سوختهای فسیلی، فعالیتهای ناپایدار بشر منجر به تغییرات آب و هوایی و چالشهای عظیم انرژی میشود. لزوم پرداختن به بعد جدیدی از توسعه تحت عنوان بعد زیست- محیطی با هدف مدیریت و نگهداری منابع طبیعی و جهت دهی به تحولات و ساختارهای رشد و فناوری و تامین نیازها و رضایتمندی همه نسلها، بیش از پیش احساس میشود. تغییر از حالت بهره بردارانه از طبیعت به تعادل میان اکوسیستم انسانی و اکوسیستم طبیعی، از اهداف توسعه پایدار زیست محیطی میباشد. شهر به عنوان یک اکوسیستم کارا با چرخهای از منابع طبیعی و انسانی متعامل، همواره به عنوان بزرگترین مصرف کننده منابع محسوب میشود. طراحی شهری با رویکرد توسعه اکولوژیکی ابزاری جهت کنترل و هدایت توسعه شهر و فعالیتها و ارتقای کیفیت- های محیطی شهر به شمار میرود. استفاده از رویکرد اکولوژیک در طراحی شهری فرصتهایی را برای خلق سیستمهای اکولوژیکی کاربردی که از طریق این سیستمها، میتوان فرآیندهای طبیعی، محیطهای شهری و فعالیتهای انسانی را با یکدیگر ادغام نمود پدید میآورد. بررسیهای این پژوهش اصول طراحی شهری با رویکرد اکولوژیک را نشان میدهد

اکولوژی شهری، توسعه اکولوژیک، پایداری،اصول طراحی شهری اکولوژیک، بافت تاریخی