مدیریت بحران و کاهش ریسک بافتهای تاریخی برای دستیابی به توسعه پایدار شهری مورد مطالعاتی ارگ بم

تا قبل از زلزله دیماه 1382 بم تنها اقدامات مرمت با روشهای سنتی برای محافظت از ارگ بم انجام شده بود که تاثیر چشمگیری در کاهش ریسک مجموعه در برابر سوانح نداشت بنابراین دچار تخریب و آسیب زیادی شد.تجربه های جهانی نشان می دهد که یکی از جنبه های مهم دستیابی به توسعه پایدار برنامه های کاهش ریسک و مدیریت بحران بافتهای تاریخی شهری در برابر سوانح طبیعی است.رخداد سوانح علاوه بر تخریب کالبدی باعث تحمیل زیانهای اجتماعی فرهنگی و اقتصادی سنگینی نیز می شود و یکی از عواقب آن نیز عدم تحقق برنامه های توسعه شهری خصوصا پس از وقوع سانحه و تاثیر مستقیم بر شهر می باشد.مقاله با نگاهی توصیفی و تحلیلی سعی دارد به مسائل مربوط به فرآیند مدیریت بحران کاهش ریسک و بازسازی ارگ بپردازد و این کار با مرور متون تخصصی مرتبط و استفاده از تجربه های جهانی مربوطه و دست آوردهای سازمانهای ذینفع صورت گرفته است پس از سانحه در دوران بحران بازتوانی و بازسازی ارگ بم اقدامات ملی و بین المللی زیادی برای نجات آن انجام شد که در عین اینکه برنامه در کاهش ریسک این مجموعه در برابر سوانح موفق عمل کردند باعث ایجاد فرصت های توسعه شهری نیز شدند.

Keywords:

توسعه پایدار , مدیریت بحران , کاهش ریسک , بافتهای تاریخی شهری , زلزله , ارگ بم