تحقق توسعه پایدار منظر شهری با استفاده از پتانسیل بالقوه مسیرهای سبز سبزراه های درون شهری

استراتژی های توسعه پایدار در ابعاد پنج گانه:پایداری اقتصادی پایداری اجتماعی پایداری بوم شناختی توسعه مکانی پایدار و تداوم فرهنگی متمرکز است.بدین ترتیب یکی از ارکان توسعه پایدار توسعه مکانی پایدار است. ارتباط بین منظر شهری و توسه پایدار را در همین چارچوب می توان مطرح نمود مقایسه توسعه بافت کالبدی شهرها در طی دهه های اخیر گویای این حقیقت است که از حضور بافت سبز در سطح شهرها به عنوان یکی از اجزاء اصلی منظر شهری کاشته شده است.در واقع آن تعادلی که بین فضای سبز و محیط ساخته شده در دهه های قبلی برقرار بوده است اینک به نفع فضاهای ساخته شده بر هم خورده است با بالا رفتن صعودی قیمت زمین نیز تامین فضای سبز شهری روز به روز مشکل تر می شود.در این میان یکی از بهترین راه حل هایی که در جهت تامین فضای سبز شهرها می تواند مطرح گردد استفاده از پتانسیل های بالقوه خود شهرها مانند:طراحی منظر مسیل های درون شهری حواشی رودخانه ها و توسعه سبز راه هاست.در این مقاله با روشی توصیفی _تحلیلی پس از بیان تعاریف و مفاهیم توسعه پایدار و منظر شهری به ارائه نمونه هایی عینی از تجارب موفق خارجی و داخلی در زمینه تحقق طراحی و منظر پایدار شهری با بهره گیری از پتانسیل بالقوه مسیرهای سبز درون شهری پرداخته می شود.در نهایت الگوی طراحی منظر پایدار شهری حاشیه مسیل ها و راهکارهایی در این راستا پیشنهاد می گردد.

Keywords:

توسعه پایدار , منظر شهری , فضای سبز , سبزراه , طراحی محیط و منظر پایدار