امین رحیمی - کارشناس ارشد محیط زیست، کارشناس طرح و برنامه ریزی سازمان مدیریت پسماندهای شهرداری تبریز

با توجه به افزایش ساخت و سازها در کشور و اینکه بیشتر این ساخت و سازها در محیط شهری صورت می گیرد هموار میزانقابل توجهی نخاله های ساختمانی به جا می ماند که به علت نبودن ضوابط و معیار مشخص ایجاد مشکلات عدیده ای درمحیط شهری می نماید. شهر تبریز نیز از این قائد مستثنی نبود و بدلایل گوناگون هموار نخاله های ساختمانی روزبه روز دراین شهر در حال افزایش است. هدف از این تحقیق شناسایی مناطق مستعد دفع نخاله های ساختمانی در محدودی شهرتبریز با در نظرگرفتن شرایط و ضوابط سازمان هایی همچون شهرداری، مدیریت پسماند و سازمان حفاظت محیط زیست و بااستفاد از سامانه ی اطلاعاتی جغرافیایی GIS می باشد. بدین منظور 11 لایه ی اطلاعاتی شامل فاصله از مراکز شخصی واداری حساس (همچون مرغداری ها، دامپروری ها، قبرستان ها، پلیس را ها و ...)، شیب، ارتفاع، بارش، فاصله از روستاها، فاصلهاز شهر، فاصله از محل حضور کل و بز، فاصله از منابع آب سطحی و زیرزمینی (سد، قنات، چشمه ها و رودخانه ها)، کاربریفعلی اراضی، فاصله از را های ارتباطی و فاصله از مسیر انتقال خطوط نیرو برای مکان یابی دفع نخاله های ساختمانی درمحدود ی جغرافیایی شهر تبریز بکار گرفته شدند. روش مورد استفاد برای ارزیابی منطقه روش ارزیابی چند معیار میباشد. برای وزن دهی به لایه ها و زیر لایه ها از فرآیند سلسله تحلیلی مراتبی AHP استفاد شد. در نهایت با تهیه ی لایه یمحدودیت و با استفاد از روش ترکیبی خطی وزنی WLC لایه های مختلف روی هم گذاری شود و نقشه ی توان نهاییمنطقه بدست آمد. نتایج نشان می دهد که قسمتهای شمال و جنوبی شوهر تبریز دارای توان بالایی برای دفع نخاله هایساختمانی درمقایسه با دیگر مناطق می باشند. در حالی که قسمت های غربی منطقه بدلیل محدودیت های مربوط به کاربریفعلی اراضی که بیشتر شامل باغ ها و اراضی کشاورزی می باشد نامناسب برای دفع نخاله های ساختمانی می باشد.

؛AHP, GIS، ارزیابی چند معیار ، نخاله های ساختمانی، تبریز