زهرا حسین میرزایی - گروه زمین شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران
محمدهاشم امامی - گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر، ایران
سیدجمال شیخ ذکریایی - گروه زمین شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران
علیخان نصراصفهانی - گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان، ایران

در منطقه بافق تناوبى از سنگ هاى کربناته و آوارى (ماسه سنگ و کنگلومرا) وجود دارد. قطعه سنگ های آتشفشانى با ترکیب اسیدىتا حد واسط، اجزاء سازنده سنگ هاى آوارى هستند. سنگ های دیوریت گابرو اغلب به شکل استوک و سیل جای گرفته اند. سنگ های -آذرین مذکور دارای سن پرکامبرین می باشند و در شمال شرق چهار گوش بافق، گرانیت ناریگان (گرانیت شمال شرق بافق) درداخل آنها نفوذ کرده است. دیوریت ها دارای رنگ خاکستری و یا سبز روشن متمایل به سفید می باشند. در نمونه دستی آنها نیزساخت گرانولار به خوبی مشاهده می شود. در مطالعات پتروگرافی هورنبلند سبز، پلاژیوکلاز، بیوتیت، ارتوکلاز و به ندرت کوارتز،کانی های اصلی آن ها می باشند. آپاتیت، اسفن، زیرکن، مگنتیت و تیتانومگنتیت کانی های فرعی و عارضه ای موجود در این سنگ هاهستند. بخشی از بیوتیت ها و اسفن ها، اپیدوت، کلسیت، کلریت و آکتینولیت (کانی رشته ای آبی رنگ در نمونه های دستی)کانی هایی هستند که در جریان فرایندهای متاسوماتیسم و دگرسانی در این سنگ ها تشکیل شده اند و به غیر از بیوتیت، از فراوانیکمی برخوردار هستند. این سنگ ها در نمودار طبقه بندی در محدوده دیوریت، مونزونیت و مونزودیوریت و در نمودار تعیین سریماگمایی در محدوده کالک آلکالن و سنگ های متاآلومین قرار می گیرند.

پتروگرافی، ژئوشیمی، دیوریت، بافق