محمد باقر مهدی زاده - استادیار دانشگاه فنی و حرفه ای شاخه تبر
کریم محمدیان - کارشناس ارشد بخشداری مرکزی شهرستان تبریز

منظور نمودن سختی و توزیع آن در پلان و ارتفاع، جزو ضروریات تحلیل هر سازه می باشد. در سازه های بتن آرمه، وجود برخی از قطعات به ظاهر کوچک که در تحلیل های معمولی نادیده گرفته می شود، ممکن است گاها سبب ایجاد خروج از مرکزیت گردیده و پیچشی قابل توجه در سازه بوجود آورد. مزیت دیوار های بتنی که در برخی ساختمان های بتن آرمه در طرفین رمپ راه پله به کار می روند، نقش تکیه گاهی برای رمپ داشته و به عنوان عضو میانقاب و دیوار پرکننده نیز شناخته میشوند. ابعاد این دیوارک ها معمولا به اندازه ابعاد مقطع تیرهای راه پله و عرض رمپ بوده و در آرماتورگذاری آنها به حداقل آئین نامه ای اکتفا می شود. این دیوارها، همزمان با تیر و ستون بتن ریزی شده و کاملا به سازه دوخته می شوند. دیوارهای فوق علی رغم اینکه در ساختمان، عملکرد سازه ای، به ویژه تحت بار جانبی ایفا می کنند، اثرات آن در تحلیل سازه ساختمان معمولا توسط طراحان در نظر گرفته نمی شود. در این پژوهش برای بررسی اثر دیوارک های زیر رمپ بر سختی جانبی سازه، چندین ساختمان که راه پله های آنها از نظر پلان در موقعیت های متفاوتی بودند در نظر گرفته شده و در این ساخنمان ها، تعداد طبقات، ضخامت دیوار، تغییر داده شده و وجود و یا عدم وجود دیوارهای برشی در سازه مطالعه، و این ساختمان ها مدل سازی و آنالیز و پارامترهای موثر مورد کنکاش قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده، دیوارک های زیر رمپ سختی جانبی سازه را حدود 2 تا 10 درصد، بسته به ضخامت دیوار، موقعیت و فاصله آن از مرکز صلبیت افزایش میدهند. در نهایت برای طراحان سازه پیشنهاد می گردد که از اثرات دیوارک های مذکور در طراحی سازه صرفنظر ننموده و سختی واقعی آنها را ملحوظ نمایند.

بتن میانقاب، راه پله بتنی، رمپ، دیوار تکیه گاهی، سختی جانبی