مدیریت واحد شهری و لزوم تدوین قانون جامع مدیریت شهری در ایران

شهر به عنوان سیستم یکپارچگی است که باید مدیریت را نیز یکپارچه باشد، چرا که شهرها دارای هویت واحد و یکپارچه هستند از سوی دیگر جان درحال حاضر هزینه های فراوانی به دلیل عدم هماهنگی نهادها و دستگاه های مختلف در مورد فعالیت های مختلف بخصوص در سطح اجرایی صرف می شود و هر قربان، براساس برنامه و نیاز خود به شکل سلیقه ای در شهر فعالیت می کند. تهیه برنامه جامع مدیریت شهری برای دستیابی به ساختار مناسب و مدیریت هماهنگ و یکپارچه شهری در محدوده و حریم شهرها، راهکاری است که با رویکرد تحقق توسعه پایدار شهرها، تمرکز مدیریت از طریق واگذاری وظایف و تصدی های دستگاه های دولتی به بخش های خصوصی و تعاونی و شهرداری ها، بازنگری و به روز ده ثانیه قوانین و مقررات شهرداری ها من ارتقای جایگاه شهرداری ها مطرح است. بررسی اصول قانون اساسی نشان می دهد که ظرفیت ها و آرمان های مهمی در این خصوص در زمینه امور محلی بیان شده است. این ظرفیت ها که می تواند الهام بخش تدوین قانون مدیریت شهری باشد با وجود آرمان های مترقی قانون اساسی در زمینه تعریف مشارکت مردم در اداره امور خود، نحوه اداره امور کشور به شکل متمرکز است و به تبع آن، تمامی امور اجرایی کشور به استثنای وظایف محدودی که به شهرداری ها واگذار شده است از طریق قوه مجریه با اختیارات و پاسخ گویی متمرکز انجام می شود، لذا با توجه به چالش های موجود در اداره شهرهای کشور و روزآمد نبودن قانون شهرداری ها، ضرورت و لزوم بازنگری در آن در تدوین قانون جامع مدیریت شهری کشور از اهمیت بسیاری برخوردار است. هدف از این پژوهش بررسی موانع و مشکلات مدیریت واحد شهری در کشور و بیان ضرورت وجود قانون جامع مدیریت شهری می باشد. برای نیل به این هدف از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی استفاده شده است.

Keywords:

مدیریت واحد شهری , قانون شهراریها , مدییت جامه شهری , قانون جامه مدیریت شهری