غلامحسین غلامی - عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری، دانشکده معماری و شهرسازی، گروه مرمت
خدیجه اسددیزاوندی - دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه حکیم سبزواری
مریم علی اکبری - دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه حکیم سبزواری

مجموعه های آرامگاهی از مهمترین آثار معماری بر جای مانده از دوره ایلخانی است. تا قبل از این دوره به صورت معمول مقابر به صورت برج مقابر ساخته می شد. اما از این دوره به بعد مجموعه های آرامگاهی در معماری ایران جایگاه ویژه ای یافت. دو مجموعه آرامگاهی شیخ صفی الدین اردبیلی و شیخ عبدالصمد نطنزی را می توان از شاهکارهای معماری این دوره برشمرد که نقش والایی در توسعه فضای شهری نیز دارند. بررسی کتیبه های این دو مجموعه اطلاعات ارزشمندی از نوع مواد و مصالح، خط به کار رفته، سال ساخت و دوره بندی کتیبه ها، تا محتوای هر یک ارائه می کند. ویژگیهای معماری این دو مجموعه بیانگر اهتمام بانیان، معماران و توجه خاص مردم و سلاطین به این دو شخصیت دینی است. مقاله حاضر به روش توصیفی- تحلیلی به مقایسه این دو مجموعه با تاکید بر کتیبه فضاهای مختلف آن دارد. شیوه گردآوری اطلاعات به صورت مطالعه منابه کتابخانه ای است.

مقایسه تطبیقی، کتیبه ها، مجموعه های آرامگاهی، سهروردیه، دوره ایلخانی