بررسی مقایسهای محدودههای ظرفیت انتقال حرارت در لولههای حرارتی

لوله حرارتی، دستگاه دو فازی ساکنی است که میتواند مقدار زیادی حرارت را با افت دمای بسیار ناچیز منتقل کند. این وسیله شامل یک لوله کاملا بسته میباشد که در دیوارهی آن یک ساختار فیتیلهای قرار گرفته است و سیال عاملی درون آن جریان دارد. ساختمان یک لوله حرارتی شامل سه بخش تبخیر کننده، کندانسور و قسمت آدیاباتیک میباشد. اگرچه لولههای حرارتی قادر هستند که مقدار زیادی گرما را در بازه کوتاهی منتقل کنند،اما عملکرد این تجهیزات تحت تاثیر محدودیتهای مختلفی از جمله محدودیت مویین، محدودیت ویسکوز، محدودیت کشش، محدودیت صوتی و محدودیت جوشش میباشد. این محدودیتها، ظرفیت انتقال حرارت لوله لوله حرارتی را تعیین میکنند. خواص سیال عامل، ساختار فیتیله، جهت- گیری لوله، طول و قطر لوله، پارامترهای موثر بر این محدودیتها میباشند. در این پژوهش، یک مدل یک بعدی برای بررسی اثر هندسه و تعدادشیار بر عملکرد یک لوله حرارتی از نوع شیار باز، توسعه یافته است. هندسه ذوزنقهای برای سیال آمونیاک به عنوان سیال عامل در دامنههای دمای -عملیاتی مختلف در نظر گرفته میشوند. نتایج مدلسازی نشان داد که حد مویین، محدودیت غالب در تعیین ظرفیت انتقال حرارت برای لولهی حرارتی است که در دماهای عملیاتی معتدل کار میکند

Keywords:

لوله حرارتی , محدودیتهای انتقال حرارت , حد مویین