تامین آب شرب به روش جدا سازی از بهداشتی با رویکرد قراردادی مشارکتی

وضعیت آب در جهان به ویژه در کشورهایی مانند ایران که میانگین بارندگی آن ها از متوسط جهانی کمتر است، ایجاب می کند که تولید و مصرف آب سازماندهی و برای مصرف آب «نقاط هدف» تعیین شود. در حال حاضر در ایران که در منطقه خشک و نیمه خشک جهان قرار دارد آب با هزینه های گزاف تولید و با هزینه های بسیار سنگین تصفیه و در شبکه توزیع شهری قرار گرفته که تنها 8 درصد از این آب تصفیه شده به مصرف شرب انسانی می رسد و 92 درصد آن صرف دیگر مصارف (خانگی ، صنعتی و آب بدون درآمد شبکه تهیه و توزیع) می شود. در واقع بخش اعظمی از هزینه های تولید آب شرب در پروسه مصرف به هدر می رود که ضرورت جداسازی مصرف آب شرب و بهداشتی را ضروری و امکان مشارکت و سرمایه گذاری بخش خصوصی را فراهم می سازد.در این پژوهش نحوه تامین آب شرب چند شهر اقماری استان تهران توسط دستگاه اجرایی مرتبط به روش های متداول و به شکل مشارکت و سرمایه گذاری بخش خصوصی (روش BOT,BOO) بطریق جداسازی آب شرب از بهداشتی مقایسه و با توجه به نمونه های موردی در جهان، نقاط قوت ، ضعف و دستاورد های مطالعه موردی ارایه می گردد.

Keywords:

جداسازی آب شرب , مشارکت بخش خصوصی , قوت و ضعف