رحمت رمضانی - مدرس دانشگاه فرهنگیان (پردیس شهید مدرس ایلام) و روان شناس مرکز خدمات روانشناسی سینا

هدف از اجرای این تحقیق تعیین میزان و نوع مزاحمت های خیابانی در شهر ایلام بود. جامعه آماریتحقیق مردان و زنان 10 سال و بالاتر شهر ایلام بود کم از بین آنها تعداد 500 نفر با استفاده از روشنمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخده ای بود که شامل 25مجموعه سوال بود. نتایج نشان داد که 56.1 درصد مردان و 71 درصد زنان به نوعی تجربه مزاحمتهای خیابانی را داشته اند. بیشترین مزاحمت خیابانی به ترتیب در زنان متأهل، زنان مجرد، مردانمتاهل و مردان مجرد دیده می شود. مشاغلی که ارتباط اجتماعی بیشتری با مرد دارند بیشتر موردمزاحمت خیابانی قرار دارند. مثلا ویزیتورها، رانندگان وسای نقلیله عمومی و خبرنگاران. بیشترینمزاحمت در شهر ایلام نگاه های آزار دهنده (58.46 درصد)، مزاحمت های کلامی 54.4 درصد) وبوق زدن و ایستادن اتومبیل شخصی جلوی رهگذران (34.12 درصد) می باشد. کمترین نوع مزاحمت هاهم شامل داد زدن (21.01 درصد)، مورد حمله فیزیکی قرار گرفتن (21.55 درصد) و لمس کردن (21.87 درصد) می باشد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین میزان مزاحمت هایخیابانی بر حسب تحصیلات، مدت زمان خارج بودن از منزل، شیوه بیرون رفتن از منزل، طبقهسنی، طبقات اجتماعی- اقتصادی، نوع خط تلفن همراه، نوع پوشش در مردان و زنان تفاوت معنی –داری وجود دارد. اما بین مزاحمت خیابانی و نوع وسیله نقلیه مورد استفاده تفاوتی وجود نداشت.

مزاحمت خیابانی، شهر ایلام، نوع پوشش، حجاب زنان