مجتبی مهدوی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی
سمیه طحانیان نظری - کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی
راحله صبحی قراملکی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی

هدف پژوهش کنونی پژوهش طولی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر سلامت روان والدین دارای کودک مبتلابه اختلال کاستیتوجه/ بیش فعالی است. جامعه پژوهش را کلیه والدین دارای کودک مبتلابه اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی شهرستانسبزوار تشکیل می دادند پژوهش حاضر بر روی 15 نفر از والدینی که نمره سلامت روان آنها کمتر از سایرین بود اجرا شد.نمونه به صورت هدفمند انتخاب شد و با توجه به معیارهای ورود (داشتن سلامت روانی پایین) و خروج از پژوهش (غیبتبیشتر از 2 جلسه از جلسات آموزشی) همه والدین (مادران و پدران) پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر را تکمیلکردند. سپس معنادرمانی گروهی بر روی آنها اجرا شد و دوباره ملزم به تکمیل پرسشنامه سلامت روانی شدند و بعد از 6 ماهدوباره پرسشنامه سلامت روانی را تکمیل کردند. معنادرمانی گروهی در طی 8 جلسه اجرا شد. به منظور محاسبه میانگین وانحراف معیار از آمار توصیفی و برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار استنباطی شامل تحلیل کوواریانس اندازه های مکرر یاGLMRM استفاده شد. آزمون های چند متغیره جهت بررسی نتیجه چهار آزمون چند متغیره برای معنی داری اثر هر متغیرمستقل مورداستفاده قرار گرفتند، و نشانگر این بودند که اثرات زمان بر سلامت روانی معنی دار هست، و تعامل زمان و جنسیتنیز معنی دار هست. وضعیت تقابل میان متغیرهای درون آزمودنی ها در رابطه بازمان و جنسیت معنی دار است. با توجه بهنتایج حاصل، معنادرمانی گروهی، کارایی خود را در رابطه با والدین دارای کودک مبتلابه اختلال کاستی توجه/ بیش فعالینشان داد و بازده خود را تا شش ماه حفظ کرد.

سلامت روانی، کاستی توجه/ بیش فعالی، جنسیت