تعیین درجه حادثه خیزی محورهای اصلی حمل و نقل جادهای استان کرمان با تکنیک تاکسونومی عددی

تصادفات رانندگی ناشی از افزایش حمل ونقل در جوامع امروزی، به یکی از معضلات مهم کشورهایدر حال توسعه در بخش حمل ونقل و اقتصاد تبدیل شده است. خسارات ناشی از مصدومیت و مرگ ومیر قربانیان این تصادفات تبدیل به یکی از چالش های مهم در زمینه ایمنی و سلامت عمومی گردیدهاست. این در حالی است که هدف از بنیانگذاری و تبیین یک سیاست حمل ونقلی برای یک کشورایجاد بهترین، مفیدترین، کاملترین و امنترین سیستم حمل ونقل و قراردادن آن با کمترین هزینه درجامعه می باشد. بدین جهت به منظور پیاده سازی موثر و سودمند حمل ونقل سعی می شود هزینه هایاجتماعی_اقتصادی تصادفات جادهای و آثار روانی غیرقابل جبران آن برروی افراد و جوامع، عواملایجاد تصادف و نحوهی پیشگیری از آنها با دقت شناسایی گردد. در این پژوهش تلاش گردید ضمنآشنایی با روشهای شناسایی و اولویت بندی نقاط حادثه خیز با استفاده از روشهای کمی و کیفی بهبررسی درجه حادثه خیزی محورهای اصلی حمل و نقل جادهای استان کرمان با تکنیک تاکسونومیعددی پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد در سال 1392 محورهای سیرجان - بردسیر و باغین- کرمانبا درجه حادثه خیزی 0/12 و 0/31 به ترتیب به عنوان غیربرخوردارترین و برخوردارترین محورهای استان از امنیت شناخته شده اند.

Keywords:

مهندسی ترافیک , حمل و نقل , حادثهخیزی , تاکسونومی عددی