محمود صفارزاده - استاد تمام گروه حمل و نقل، دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
مرتضی اسدامرجی - دانشجوی دکتری راه و ترابری، دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
امین بروجردیان - استادیار گروه راه و ترابری، دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
مصطفی اسلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری، دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس

عامل انسانی یکی از سه عامل اصلی تصادف در جاده ها محسوب می شود که بررسی ها نشان داده کهبیشترین سهم در تصافات را نیز شامل میگردد. به همین منظور علاوه بر راهکارهای مهندسیدرخصوص جاده و خودرو به عنوان دو عامل دیگر تصادف باید موضوع رفتار را نیز مدنظر قرار داد وبرای آن برنامه ریزی نمود. بهترین راهکار جهت بهبود عامل انسانی و رفتار، آموزش می باشد. درراستای آموزش تجهیزات و فناوری های نوینی در دنیا استفاده میشود که دو نمونه اصلی آن برایارزیابی و بررسی در این پژوهش مدنظر قرار گرفته است. یکی شبیه ساز رانندگی و دیگری تجهیزاتآزمون درک خطر کامپیوتری می باشد که در کشورهای مختلف بکار گرفته می شود. در این پژوهشبرای مقایسه این دو فناوری 5 شاخص مطابقت با شرایط واقعی، سرعت در انجام آموزش، وجود فن-آوری در کشور، امکان توسعه و هزینه ها انتخاب شده است و در نهایت امتیازات آنها نزدیک به همشد و نشان می دهد توسعه هر دو در کشور با توجه به هدف تعیین شده ضروری می باشد.

شبیه ساز رانندگی، آزمون درک خطر، آموزش