امین خراسانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مکاترونیک، دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی
سلیمان عاربی - دانشجوی دکتری مکانیک، دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی
علی غفاری - استاد، دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی

سامانه هوشمند جاده ای (AHS) تخیلی از آرزوی جاده های بدون راننده، آرزویی که با سرعت زیادی درحال توسعه و در آینده ای نه چندان دور قابل اجرا خواهد بود. در AHS فرض شده است که بزرگراه ها به سامانه های هوشمندی مجهز شوند که اتومبیل های هوشمندی بتوانند با جاده تبادل اطلاعات داشته و بدون نیاز به راننده در بالاترین سطح خود و در سطح میانی رفتار و نحوه ی رانندگی فرد را به گونه ایکنترل کنند که بتوان از جاده در بالاترین سطح ایمنی و ظرفیت رانندگی استفاده کرد. AHS یک پروژه ی بسیار بزرگ است و بسیاری از علوم را در بر می گیرد. در این پژوهش بخشی از پروژه AHS که در سطح میانی کاربرد دارد و با تعمیم مسئله قابل ارتقا به سطح بالا یعنی حذف راننده خواهد بودموردبررسی قرار می گیرد. در این پژوهش سیستم اخطار میزان خطر در رانندگی و همچنین احتمالعبور از سرعت مجاز به عنوان دو عامل مهم در تصادفات جاده ای و ترافیک جاده ها به صورت سیستمتصمیم گیری فازی 5 مدل گردیده و نتایج حاصل از شبیه سازی و صحه سنجی این روش در پایانگرداوری می گردد.

سامانه هوشمند جاده ای، AHS، سیستم تصمیم گیری فازی، کنترل ترافیک