محمود عابری - استاد دانشکده مهندسی عمران، راه و ترابری، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
محمد صادقی کشکوییه - استاد دانشکده مهندسی عمران، راه و ترابری، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
مهدی حبیب پور - استاد دانشکده مهندسی عمران، راه و ترابری، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران

پیاده روی طبیعی ترین و عمده ترین شیوه جابه جا یی افراد است و علی الاصول باید ایمن ترین وراحت ترین آن نیز باشد. با توجه به اینکه بیشترین مسائل و مشکلات ایمنی عابر، در گذر عرضیعابران پیاده از معابر است، در این مطالعه به امکان سنجی احداث جان پناه براساس پارامترهای موثر برایمنی عبور عرضی عابر پیاده پرداخته شده است. در این پژوهش پس از بررسی و تحلیلاستاندارد های آیین نامه ای موجود داخلی و خارجی، رواداری هایی از جمله؛ عرض معبر، تعداد تصادفات،نوع کاربری ها، حجم عبوری وسایل نقلیه، حجم تردد عابرپیاده، سرعت عملکردی معبر، نحوه تامینفاصله دید و روشنایی معبر، به منظور استفاده در امکان سنجی و مکان یابی احداث جان پناه عابر پیادهبرای تامین ایمنی عابر پیشنهاد شده است. سپس با استفاده از معیارهای پیشنهادی در این مطالعه وبه منظور کاربردی نمودن پژوهش حاضر، مطالعاتی در خصوص امکان سنجی احداث جان پناه در معابرواقع در سطح منطقه 8 تهران، صورت گرفت. پس از بررسی گذرگاه های عابر پیاده در معابر منتخب باتوجه به مشخصات هندسی معبر، حجم تردد عابر پیاده، اطلاعات تصادفات و کاربری های خاص حوزهنفوذ هر گذرگاه، معابری که نیاز به احداث جان پناه داشته اند مشخص گردید و امکان سنجی احداثجان پناه عابر پیاده و یا ایمن سازی معابر، بررسی و معابر نیازمند احداث جان پناه و ایمن سازی و دلایلانتخاب هر کدام از گذرگاه ها ارایه می شود.

عابر پیاده، گذرگاه عرضی، ایمنی، جان پناه عابر. امکان سنجی