شناخت فرایند طراحی شهری نوین پارامتریک

امروزه فرایند های جدید طراحی شهری در دنیا به ویژه در بخش آکادمیک مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. این در حالی است که این روش ها در کشورمان نادیده گرفته شده و کماکان طراحی شهری با شیوه ای سنتی سعی در رفع مشکلات بافت های شهری دارد. مسائل شهری دارای پیچیدگی بالایی می باشند و مجموعه ای از عوامل در شکل دهی به طرح شهری موثر هستند. حتی با در نظر گرفتن یک پارامتر، ذهن طراح اغلب توانایی سنجش تمامی عوامل تاثیر گذار بر آن پارامتر را به صورت همزمان ندارد. علاوه بر آن فرایند طراحی شهری باید به صورت فرایندی بازگشتی در نظر گرفته شود که دارای مشارکت کنندگان متعددی نیز می باشد. فرایند های سنتی اغلب به این مشکلات پاسخگو نمی باشند. تفکر محاسباتی در روش طراحی پارامتریک، امکان آنالیز و طراحی های پیچیده را فراهم می کند. در این روش عناصر درالگوریتمی از روابط با یکدیگر ارتباط می یابند. بنابراین این شیوه طراحی بر مبنای مجموعه دینامیکی از قوانین عمل می نماید. که در آن می توان از تغییرات پارامترهای مختلف، الگوهای طراحی مناسبی را ایجاد نمود. علاوه بر آن فرایند طراحی ذکر شده، انعطاف پذیر و بازگشتی بوده و در صورت بررسی پارامتر ها با توجه به بافت اطراف، فرم به دست آمده هماهنگ با بافت موجود شکل خواهد گرفت. مقاله پیش رو که از پایان نامه طراحی واحد همسایگی با رویکرد پارامتریک استخراج شده است ،به بررسی فرایند طراحی شهری پارامتریک در تجربیات جهانی پرداخته شده و مزایا و معایب این روش مورد بحث قرار گرفته شده است. در نهایت قابلیت های این رویکرد در توسعه و بسط این روش به ویژه در حوزه آنالیز اطلاعات و دریافت داده ها مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

فرآیند بازگشتی , تفکر محاسباتی , طراحی پارامتریک , طراحی شهری