زهرا نداف فرد - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور مرکز ساری
اعظم طایفه - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور مرکز ساری
سید حسن رسولی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور مرکز ساری

رشد صنعت و افزایش جمعیت در شهرها، به ساخت و سازهای سوداگرانه ای منجر شده است. این ساخت و سازها به مسائل بهداشتی و تأمین حداقل نور و هوا در مناطق متراکم شهری توجهی نداشته اند. از سوی دیگر، ضرورت ایجاد کاربری های جدید شهری، برای پاسخگویی به نیازهای روزافزون شهرنشینان به تدریج باعث کاهش سهم فضای سبز و باغهای شهری گردیده است که ماحصل آن آلودگی های زیست محیطی موجود می باشد. پارکها و فضاهای سبز شهری از اهمیت استراتژیکی زیادی برای بهبود شرایط زیستی جوامع شهری امروزی برخوردارند.. پارکها و فضاهای سبز شهری ،به عنوان یکی از مهمترین مراکز خدمات رفاهی و تفریحی بوده که علاوه بر جنبه بهداشتی و روانی ،در توسعه پایدار شهری از اهمیت بالایی برخوردارند. الگوهای نوین توسعه بر مدار توسعه محلی و بهره گیری از تنوع های مکانی فضایی استوار هستند؛ بنابراین، شناسایی ظرفیت ها و توانمندی های مختلف در سطوح خرد فضاهای جغرافیایی در کانون توجه برنامه ریزان توسعه قرار دارد . از سویی، با توجه به محدودیت های مختلف - اعم از فنی، مالی، زمانی و مانند آن - امکان بهره گیری و توسعه تمام ظرفیت ها در سطوح محلی در مدت زمان کوتاه وجود ندارد؛ بنابراین، استفاده ازروش های مناسب برای تعیین بهترین مکان از میان تعداد زیادی مکان، با مدد تعدادی ازمعیارها و شاخص ها، ضروری می شود . در این پژوهش، با استفاده از روش AHP(روش تحلیل سلسله مراتبی) پس از تعریف معیارهایی، از میان تعدادسایت هایی که برای پارک مشخص شدندطبق نقشه شماره 8 سایت A مکان بهینه انتخاب شد.

فضای سبز شهری ، پارک ،سیستم اطلاعات جغرافیای (GIS) AHP