رامین زمانی عموقین - عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی مولانا آبیک
مصطفی افشار - استاد مدعو موسسه آموزش عالی مولانا آبیک

دارایی های نامشهود ماننددارایی های فیزیکی یامشهود حامل ارزش برای شرکت می باشندواین ارزش باید شناسایی، اندازه گیری ودرصورتهای مالی شرکتها منعکس گردند. امروزه دربازارهای رقابتی، برندتجاری به عنوان دارایی نامشهود فقط ابزاری کارآمد دردست مدیران نیست بلکه الزام استراتژیک است که سازمانها رادرجهت خلق ارزش بیشتربرای مشتریان وایجادمزیتهای رقابتی پایدارکمک می نماید. برای سنجش ارزش برند رویکردهای متعددی وجوددارد. دورویکرداصلی دراین زمینه رویکرد مالی/اقتصادی ودیگری رویکرد رفتاری است. دررویکردمالی ارزش برند براساس محاسباتمالی بر روی شاخص های صورتهای مالی انجام می شود. درحالی که دررویکرد رفتاری بیشترازنگرش سنجی استفاده می شود. درایران تاکنون به روش رفتاری تحقیقات متعددی صورت گرفته است اماعلی رغم وجودزمینه نظری وکارهای عملی وتجربی درحوزه تخمین ارزش برند بارویکرد مالی درایران تحقیقی چشم گیری انجام نشده است. یکی ازروشهای رایج مورداستفاده دررویکرد مالی برای تعیین ارزش برند شاخص کیو توبین است. دراین مقاله براینم تاارتباط بین ارزش برندشرکتها راباارزش شرکتها بررسی نماییم، به همین منظور اطلاعات شرکتهای پذیرفته شده دربورس اوراق بهادارتهران را طی سالهای 1386 الی 1390 مدنظرقرارداده وبرای آزمون فرضیه ها پس ازپردازش اطلاعات به کمک صفحه گسترده Excel ونرم افزار Eviews ضریب همبستگی پیرسون محاسبه و تحلیل رگرسیون صورت پذیرفت. نتایج حاصل ازآزمون فرضیات تحقیق حاکی ازارتباط معنی دارو مثبت بین ارزش شرکتها و برند آنها دارد. به عبارت بهترباافزایش ارزش برند درطول عملکرد مالی شرکتها میزان ارزش شرکتها نیزافزایش خواهد یافت ونتیجه حاصله مدیران و تصمیم گیرندگان راالزام به درنظرگرفتن این فاکتور مهم ( برند) می نماید.

دارایی های نامشهود، ارزش شرکت، ارزش برند، نسبت کیوتوبین