مرضیه کرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند، ایران

با عنایت به اینکه یکی از اصول راهبردی سیاست جنایی ایران که در بند (5) اصل 156 قانون اساسی وارد و جزء وظایف قوه قضائیه نهاده شده است، اقدام مناسب در راستای پیشگیری از جرم می باشد و نیز چنانچه بپذیریم یکی از راهبردهای عملی در زمینه پیشگیری از جرم می تواند پیشگیری از ارتکاب جرم توسط مظنونان، متهمان و محکومانی که بی گناهی و برائت آنها محرز گردیده است باشد، می توان معتقد بود که ضرورت خسارت زدایی از متهمان و محکومان بی گناه نیز به طور ضمنی به واسطه بند (5) اصل 156 ق.ا. و به طور صریح در اصل 171 ق.ا. مورد توجه قرار گرفته است لیکن تا پیش از تغییرات تقنینی سال 1392 متاسفانه در قوانین موضوعه داخلی، ترتیب لازم جهت اجرای اصل مزبور درنظر گرفته نشده بود و به طور کلی، از حیث وجود و یا تدوین آیین دادرسی خسارت زدایی از متهمان و محکومان بی گناه، حقوق ایران در فقر تقنینی قرار داشت. اما با تدوین قانون آیین دادرسی کیفری تا حدودی این مشکل حد شد.

جبران خسارت، متهم بازداشت شده ، بی گناه، شخص بیگناه