سعید جلیلی - گروه مهندسی کامپیوتر، دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه تربیت مدرس
سمیه ملکوتیخواه - گروه مهندسی کامپیوتر، دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه تربیت مدرس

چکیده : در ط ی چهار دهه ای که فرا یند مهندس ی نرم افزار تکامل یافته، یکی از اهداف مهم آن ا یجاد نرم افزارها به گونهای است که قابل یت استفاده مجدد و م یزان تحمل پذ یری آنها در مقابل تغییرات مختلف افزا یش یابد . در این راستا رویکردها یی مانند رویکرد ساخت یافته و ش یگرا ارائه شده اند؛ هر دو رویکرد تاکید دارند که نرمافزار از بعد وظ یفهمندی به اجزا ی کوچکتری تقس یم شود تا با ا ی ن کار قابل ی ت استفاده مجدد اجزای مختلف نرم افزار افزا یش یابد . اما ای ن رو یکردها هنوز نتوانستهاند در حد اعلایی قابل یت استفاده مجدد و م یزان تحمل پذیری نرم افزار در قبال تغ ییرات را افزا یش دهند . در این راستا، رویکرد جنبه گرا ١ که تاکید بر نیازهای غیروظیفهمندی ٢ در کنار وظیفهمندی نرم افزار دارد، برا ی تقس یم نرم افزار به اجزا ی کوچکتر با تاکید بر هر دو نیاز ارائه شده است . در این مقاله هفت مع ی ار برا ی سنجش عمق جنبه گرایی روشهای مهندس ی نرم افزار پیشنهاد شده است . علاوه بر آن ، دو روش مهندسی نرم افزار چارچوب NFR و Theme معرف ی و به تفکیک در سه مرحله تع یی ن خواسته ها از نرم افزار، تحل ی ل نرمافزار و طراحی نرمافزار از مراحل فرایند مهندسی نرمافزار سطح پشتیبانی آنها از جنبهگرایی بر اساس تعدادی از معیارهای پیشنهادی با یکدیگر مقایسه شدهاند .

رویکرد جنبهگرا، فرایند مهندسی نرمافزار، تحلیل، طراحی، جنبه