مهدی کیامیری

برای اجرای نظام مشارکتی در هر سیستمی ابتدا باید خود آن مجموعه را کاملاً تحلیل کرد و در شناخت اولیه به توانمندیها و ضعف های آن پی برد. هر چقدر شناخت از یک چارت دقیق و کامل باشد، بررسی و اصلاح ساختار و حتی تعمیم آن به راحتی قابل اجرا خواهد بود. فرض می دانیم که اساتید امر در هنگام مطالعه، از چارت های تشکیلاتی که با توجه به رتبه شهرها تدوین شده است و نوع چایگاه ها و عناوین شغلی، اعم از مدیران وپرسنل که به صورت استخدام کارمندی، کارگری، تأمین اجتماعی، پیمانی، قراردادی، روزمزدی، پیمانکاری و ... را شناخت هایی داشته و همچنین در رابطه با مفهوم مدیریت مشارکتی که از توضیح و شرح این دو مقوله در این چند صفحه خودداری شده، آشنا می باشند. لذا امید است که با دانش فراوان خویش معایب و نواقص این چند سطر مقال را یادآوری نمایند تا از تجربیات آن سروران گرامی بهره برده باشیم. امکان دارد گفته شود کهاجرای مدیریت مشارکتی در شهرداری ها چه لزومی دارد؟ که در پاسخ باید گفت: چون شهرداری، سازمانی است که بیشترین روابط عمومی با مردم را در فعالیت های اجتماعی و شهری داشته و ضرورت ارتباط بیش از حد با دارات و سازمان های دیگر تلفیقی از کار او می باشد. خواه و ناخواه باید دارای انسجام قوی در تشکیلات اداری و مالی باشد.