مهری جعفری شبیری - دانشگاه علوم پزشکی تبریز
پروین مصطفی قره باغی - دانشگاه علوم پزشکی تبریز

سرطان سرویکس دومین سرطان شایع در زنان می باشد. درمان این بیماری مدتهاست تغییرنکرده است و اساسا درمان شامل رادیوتراپی به تنهایی یا توام با جراحی بوده است تا اینکه از سال 1999 درمان همزمان کموتراپی معرفی شد. در حال حاضردو روش درمان در دسترس می باشد: نئوادجوانت کموتراپی و جراحی تکمیلی بعد آن و کمورادو تراپی توام با براکی تراپی داخل حفره ای. از سال 2001 روش دوم به عنوان درمان استاندارد توصیه شده است. با درمان استاندارد بیش از 50 درصد سایز تومور کاهش می یابد امابا اضافه کردن جراحی به درمان استاندارد تومور باقی مانده خیلی کمی در مقایسه با عدم انجام جراحی مشاهده می شود (28/3 درصد در مقایسه با 56/8 درصد) در مطالعات انجام شده کیفیت زندگی بیمارانی که قبل از جراحی chemoradiation گرفته بودند قابل مقایسه با بیمارانی بوده است که در مراحل اولیه بیماری بوده و تحت جراحی رادیکال قرار گرفته بودند ولی اختلالات اضطرابی در بیماران فوق بیشتر بود. سوروایول بدون بیماری (DFS) 5ساله بعد از هیسترکتومی 62 درصد در مقایسه با 53 درصد در مواردی که بیماران بعد از رادیوتراپی اکسترنال و براکی تراپی هیسترکتومی نشده بودند. در حال حاضر جایگاه جراحی تکمیلی (هیسترکتومی) بعد از کمورادیوتراپی برای stage I B2, stage II کارسینوم سرویکس نامعلوم می باشد خصوصا با پیشرفت هایی که در روش های جدید براکی تراپی ایجاد شده است.

کمورادیوتراپی، سرطان سرویکس، جراحی تکمیلی