پروین مصطفی قره باغی - دانشگاه علوم پزشکی تبریز
مهری جعفری شبیری - دانشگاه علوم پزشکی تبریز

بیماری تروفوبلاستیک پایدار موقعی تشخیص داده می شود که علایم کلینیکی-پاتولوژی و رادیو لوژی و یا شواهد هورمونی نسج تروفوبلاست پایدار حاملگی وجود دارد. اگرچه تومور تروفوبلاستیک پایدار حاملگی اکثرا بدنبال حاملگی مولار ایجاد می شود، ولی ممکن است به دنبال سایر وقایع حاملگی نیز بروز کند. ریت آن بدنبال مول کامل 20% و بدنبال مول پارشیل 0/5 تا 9/9% است. کرایتریاهای تشخیصی برای تومور تروفوبلاستیک پایدار بدنبال حاملگی مولار شامل ثابت ماندن سطح سرمی B-HCG برای حداقل چهار بارمتوالی با فاصله یک هفته، افزایش10% یا بیشتر در سطح B-HCG سرم در سه نوبت یا بافاصله یک هفته مثبت بودن B-HCG شش ماه بعد از تخلیه حاملگی مولار و تشخیص بافتی کوریوکارسینوما می باشد. ریسک فاکتورهای ان به دنبال حاملگی مولار شامل سن بالای 40 سال، بزرگی اندازه رحم وبالا بردن سطح B-HCG اولیه بیش از 100000،mlu/ml سابقه حاملگی مولار قبلی-کیست های تکالوتینی تخمدان با اندازه 6 سانتی متر و بیشتر و پایین بودن سطح پلاکت می باشد. در بیمارانی که احتمال بیماری تروفوبلاستیک حاملگی داده می شود باید قبل از شروع درمان مورد ارزیابی دقیق قرار گیرند. این بیماران در صورت تشخیص و درمان به موقع قابل بهبودی هستند و بعد از حصول رمیسیون باشیمی درمانی می توان بارداری طبیعی را در آینده انتظار داشت. شیمی درمانی تک دارویی در 90% این بیماران با stage I بیماری و در 80% مبتلایان به stage II , III بیماری که جزو گروه low risk هستند، باعث رمیسیون می شود.

بیماری تروفوبلاستیک پایدار، بیماری تروفوبلاستیک حاملگی، beta-HCG