جایگاه آموزش های عمومی در اراتقای فرهنگ مصرف بهینه انرژی برق (مورد مطالعه: شهروندان ساکن در کلانشهر تهران)

این مقاله به جایگاه آموزش های عمومی در ارتقای فرهنگ مصرف بهینه انرژی برق پرداخته است. روش تحقیق ، توصیفی (پیمایشی) و جامعه آماری آن شامل کلیه شهروندان ساکن در کلانشهر تهران بوده است. حجم نمونه بر اساس فرمول «کوکران» 384 نفر تعیین و با لحاظ نمودن ویژگی های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی خانواده ها و با استفاده از روش نمونه گیری سهمیه ای (بر اساس مناطق جغرافیایی) نمونه ها از جامعه آماری انتخاب شده اند. ابزار تحقیق، پرسشنامه بسته پاسخ با ارزش عددی 1 تا 4 بوده است. اعتبار محتوایی ابزار مورد بررسی و تایید قرار گرفته است و پایایی آن نیز با اجرای آزمایشی بر روی یک گروه نمونه 40 نفری و محاسب ضریب همسانی درونی (ضریب آلفا) برابر با 0/79 تعیین شده است. داده های گردآوری شده به کمک آزمون رتبه ای فریدمن مورد تجزی و تحلیل قرار گرفته است. نتایج به دست آمده در پاسخ به این سوال که کدامیک از انواع آموزش های عمومی، بیشترین سهم را در ارتقای فرهنگ بهینه مصرف انرژی برق دارد؟ نشان داد که آموزش از طریق نظام آموزشی (مدارس و دانشگاه) با رتبه میانگین 2/93 در بالاترین سطح قرار دارد و بعد از آن به ترتیب آموزش از طریق رسانه های دیداری و شنیداری (تلویزیون ملی و رادیو) با رتبه میانگین 2/78 ، آموزش از طریق رسانه های مجازی (پیامک های موبایلی و سایت ها و شبکه های اینترنتی) با رتبه میانگین 2/62 ، آموزش از طریق بروشورهای تبلیغاتی با رتبه میانگین 2/51 و بالاخره، آموزش از طریق رسانه های نوشتاری (روزنامه و مجله) با رتبه میانگین 2/44 قرار دارد.

Keywords:

آموزش عمومی , فرهنگ مصرف , انرژی برق