سعید ناروئی آزاده - کارشناسی ناپیوسته عمران موسسه آموزش عالی هاتف

متأسفانه علیرغم پیشرفت دانش و توان مهندسی و تکنولوژی ساخت، هیچکدام نتوانسته است در بالا بردن کیفیت فضاها و ارزش های معماری متناسب با زندگی انسان معاصر کمک شایانی کند؛ به گونه ای که فضاهای معماری امروز به فضاهایی تک بعدی و فاقد معنا تبدیل شده . علاوه بر این، تکنولوژی موجب شده، بناها در نقاط مختلف کشور یکسان شده و آنچنان تفاوتی با هم نداشته باشند. این موضوع، موجب تقلیل کیفیت فضاه گشته و باعث شده، فضاها آنچنان دلچسب و مطبوع نباشند و کیفیت فضاها از بین برود؛ درحالیکه با دقت در مسکن سنتی ایرانی که بر اساس تکنولوژی و مصالح بومی شکل گرفته است به این موضوع پی می بریم که می توان با استفاده از تکنولوژی بومی در تمام نقاط خانه، حال و هوا و کیفیت های متفاوتی را بسته به کاربرد آن فضا بوجود آورد.یکی از راه های دست یابی به این کیفیت های از دست رفته، استفاده از معماری و مصالح بومی است. که با توجه به جزئیات، مصالح و همچنین هم نشینی آنها و ترکیب مناسب اجزاء بتوان به سمت کیفیت مطلوب در خانه معاصر رسید. این کیفیات در معماری بومی ایرانی تجلی پیدا کرده است که در صورت توجه به آن می توان در طراحی مسکن امروز از آن استفاده کرد. بدین منظور در این مقاله با یک مطالعه اکتشافی نسبت به موضوع اصلی؛ بوم، به تکنولوژی و معماری بومی پرداخته و در ادامه پتانسیل های تکنولوژی های بومی مورد بررسی قرار گرفته و تأثیر آن بر فضا بررسی می گردد. این مقاله سعی دارد با شناخت پتانسیل های معماری بومی که در تکنولوژی های بومی نهفته، به ارائه راهکارهایی جهت طراحی فضایی با کیفیت و هویت ایرانی دست یابد. در پایان، در این مقاله به این نتیجه می رسیم که تکنولوژی یکی از عناصر اصلی کیفیت دهی در طراحی مسکن ایرانی است و باید به روشهایی که در این مقاله به اجمال ذکر می شود، توجه گردد