کیارش پولادساز - دانشجوی کارشناسی مهندسی شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان
نسرین اخوان ورنوسفادرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری-معماری، دانشگاه هنر اصفهان

بافت تاریخی شهر فضایی است برای وجود حیات مدنی و آمیزش تمام احساسات انسانی در آن که در عرصه های نا همسان تاریخ شکل گرفته و در هم تنیده شده است. عدم توجه به بافت های تاریخی، فرسودگی بافت در ابعاد مختلف را به همراه داشته است. اکثر مطالعات صورت گرفته بر روی بافت فرسوده در رابطه با موضوع کالبدی، عملکردی و زیست محیطی بوده؛ در حالی که هدف این مقاله، شناسایی و بررسی ابعاد اجتماعی-فرهنگی موثر در توانمند سازی بافت فرسوده می باشد. فضا و رفتار از هم تأثیر می گیرند و بر هم تأثیر می گذارند. در نتیجه لازم است علاوه بر بررسی فضا در بافت فرسوده، برای رفتار نیز اهمیت قائل شد. به همین منظور برای رسیدن به هدف مذکور، به مطالعه کتابخانه ای پرداخته شده و نتایجی نیز به دست آمده است. فضا بدون مردم و استفاده کننده گان، فضایی مرده و متروکه می باشد. در نتیجه عواملی از قبیل حس تعلق به مکان، انگیزه مشارکت، تصویر ذهنی مناسب از محله، برخوردهای اجتماعی در محله، امنیت اجتماعی و همه شمولی در استفاده از فضا در ایجاد فضایی پایدار در بعد اجتماعی فرهنگی مؤثر می باشد

بافت فرسوده، بعد اجتماعی-فرهنگی، فضای پایدار