راهکارهای حفظ و ارتقاء هویت شهری بافت فرسوده در روند نوسازی

شهر مجموعه ای فرهنگی کالبدی است که بر اساس نیازها فعالیت ها و رفتارهای ساکنان شکل گرفته است انسان ها بسته به نیازهای فردی خود فعالیت کرده و الگوهای رفتاری خاص خود را عرضه می کنند همان طور که فضاها از یک سو آیینه ی تمام نمای فعالیت ها و الگوهای رفتاری یک جامعه می باشند از سوی دیگر فضاها بر فعالیت و رفتارهای ساکنان تاثیر شدیدی می گذارند هویت نه به عنوان پوسته و امری الحاقی بلکه به مثابه نمود حقیقت و تظاهر آن از شروط اساسی تداوم حیات اجتماعی کالبدی شهر است هویت شهر تبلور تاریخ و تمدن اجتماعی است که در آن زندگی می کند و حاصل سالهای طولانی اندیشه ورزی و تلاش گوناگون است که محیط شهری را شکل بخشیده اند این معنای هویت شهری دارای ظرفیت بالایی است که کارکردهای اجتماعی مفیدی را برای ادامه حیات شهری می تواند بوجود آورد از جمله این کارکردها استفاده از باز تعریف هویت محله ای در شهر قرن بیست و یکم و در نوسازی بافت فرسوده است بافتی که نوسازی آن فقط از طریق خود ساکنین قابل انجام است امکان حفظ حس تعلق به مکان و هویتمندی فضا و کالبد به ظاهر بی ارزش بافت فرسوده در نزد ساکنان می تواند به عنوان انگیزه ای قوی در کنار سایر انگیزشها مشارکت مردم در فرایند نوسازی را جلب نماید محلات قدیمی و تاریخی تنها متعلق به ساکنان آن محله ها نیستند بلکه با داشتن عناصر کالبدی ویزه و منحصر به فرد که از تاریخ و هویت پیشین به جا مانده اند متعلق به مردم شهر و حتی کشور هستند