مطالعه و بررسی نگرش مردم شهر آران و بیدگل نسبت به مهاجران افغانی ساکن در بافتهای فرسوده

سالیان درازی است که مهاجران خارجی، به ویژه مهاجران افغانی، در جای جای ایران و به ویژه در بافتهای فرسوده مناطق حاشیه ای شهرها ساکن هستند. هیچ استانی نیست که ساکنان آن، با این مهاجران برخورد نداشته باشند و میان آنها مراوداتی صورت نگیرد، این روابط در برخی جنبه ها آن چنان عمیق بوده که حتی در صورت بازگشت مهاجران به کشورشان، باز هم تا سالیان دراز اثراتی که از خود به جای گذاشته اند از بین نخواهد رفت.این مطالعه از نوع پیمایش اجتماعی است. برای جمعآوری داده های تحقیق، از تکنیک پرسشنامه توأم با مصاحبه استفاده شده است. نتایج آزمون آلفای کرونباخ، اعتبار و روایی مقیاس سنجش مفهوم نگرش نسبت به مهاجران خارجی ساکن در بافتهای فرسوده را a=0/60 مورد تأیید قرار داده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه شهروندان 69-15 ساله شهرآران و بیدگل است که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران تعداد 180 نفر به عنوان حجم نمونه به روش تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرار است. یافته های تحقیق نشان میدهد که اگر چه، نوعی نگرش منفی پیش داوری نسبت به مهاجران خارجی و به ویژه افغانهای ساکن در بافتهای فرسوده در جامعه مورد مطالعه وجود دارد اما، میزان نگرش منفی کمتر از حد متوسط است. همچنین، تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون پیرسون 0/28 در سطح اطمینان 95 درصد، نوعی رابطه ی معنادار بین درآمد خانوارها و میزان نگرش منفی نسبت به افغانی های ساکن در بافتهای فرسوده را نشان میدهد، به عبارت دیگر با افزایش میزان درآمد خانوارها، پیشداوری آنها نسبت به مهاجران کاهش مییابد

Keywords:

مهاجران خارجی , بافتهای فرسوده , نگرش مردم به مهاجران خارجی