فریبرز صدیقی ارفعی - استادیار روانشناسی دانشگاه کاشان
صدیقه چشم براهی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه کاشان

بافت تاریخی و قدیمی شهرهای کشور که در اغلب موارد هسته ی اولیه و اصلی آن شهرها را تشکیل می دهد از یک طرف جزء میراث فرهنگی و تاریخی آن شهرها محسوب شده و حفظ ، بهسازی کالبدی و توانمندسازی عملکرد آن ها اجتناب ناپذیر می باشد ؛ و از طرف دیگر اغلب این بافت ها با گذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب ، دچار فرسودگی واضمحلال کالبدی و عملکردی می گردند .از طرفی ، مشارکت، حضور و دخالت آگاهانه، داوطلبانه، خلاق و متعهدانه اقشار مختلف جامعه در تصمیم گیری ها، برنامه ریزی ها، فعالیت های انجمن ها و تشکل های حرفه ای و محلی یا منطقه خود و نیز حضور وهمکاری در تصمیم گیری ها و فعالیت های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه کلی است . در چند دهه ی گذشته ، به دلیل افزایش تأکید بر به کارگیری مردم در تصمیم گیری ها و با توجه به اهمیت نظرات مردم در برنامه ریزی توسعه ، مفهوم مشارکت مردمی مورد توجه قرار گرفته است . به تدریج مفهوم مشارکت مردمی از حالت نمادین به صورت عمل درآمده است ؛ از طرفی روش شناسی تفکر ارزشی جزء روش های کیفی تصمیم گیری است که تنها بر گزینه ها تکیه ندارد بلکه در این روش فرصت های تصمیم از دانش جمعی موجود نزد صاحب نظران و دیگر ذینفعان استخراج و خلق می شود . مقاله ی حاضر از نوع توصیفی – اسنادی است و از منابع علمی ، کتاب ها و مقالات در باب موضوع ، بهره گیری شده است .یافته های مطالعات نشان می دهد که بر امر به کارگیری مشارکت مردمی در برنامه ریزی توسعه با هدف بازسازی بافت فرسوده تأکیدفراوانی می شود . هدف ما در این پژوهش بررسی این امر از دیدگاه تفکر ارزشی است

مشارکت مردمی ، برنامه ریزی توسعه ، متدولوژی ، تفکر ارزشی ، بازسازی بافت فرسوده