تحلیل روابط بین شاخص های شناسایی بافت فرسوده و شاخص های توسعه پایدار شهری گرگان

بافت های فرسوده شهری پدیده و مساله ای است که اغلب شهر های کشور با آن مواجه اند و به عنوان مانعی بر سر راهتحقق روش های مدرن مدیریت شهری، همواره شاخص های توسعه پایدار هری را تحت تاثیر قرار داده است. از این رومقاله حاضر به تحلیل روابط بین شاخص های شناسایی بافت فرسوده و شاخص های توسعه پایدار شهری گرگان پرداختهاست. نتایج تحلیل همبستگی کانونی نشان داد که ترکیب خطی مناسبی بین مجموعه متغیرهای کانونی وجود دارد وزمانی که به ترتیب در گروه نمونه ای A و B , شاخص ناپایداری (X1) بافت با 0/59- و در گروه C , شاخص نفوذناپذیری (X2) به اندازه 0/89- کاهش می یابند، در گروه A , شاخص اقتصادی خانوار (Y3) به اندازه 0/55، در گروهB , شاخص کالبدی - فنی (Y1) به اندازه 0/66 و در گروه C , شاخص اقتصادی (Y3) به اندازه 0/79 افزایش می یابند واین نشان می دهد که شاخص های شناسایی بافت، از نظر ناپایداری و سپس نفوذناپذیری، همخوانی بهتری در افزایش یاکاهش شاخص های توسعه پایدار اقتصادی و کالبدی - فنی دارند و در مقایسه با سایر متغیرهای کانونی، بیشترین نقش رادر ایجاد اولین ضریب همبستگی کانونی و در اصل در کیفیت توسعه پایدار شهری داشته اند.

Keywords:

شاخص های شناسایی بافت فرسوده , شاخص های توسعه پایدار , ضریب همبستگی کانونی , شهر گرگان