سیده نسترن مرتضوی - نویسنده مسوول: دانشجو، کارشناسی ارشد معماری،دانشکده فنی ومهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری
فهیمه ایبضی نژاد - دانشجو، کارشناسی ارشد معماری،دانشکده فنی ومهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری
مهسا فلاح - دانشجو، کارشناسی ارشد معماری،دانشکده فنی ومهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری،

زندگی شهری دارای قوانین خاصی است که در عین فراهم نمودن رفاه و امکانات محدودیت هایی را نیز در بر خواهد داشت. باتوجه به رشد سریع جمعیت ، متاسفانه شاهد بحران کمبود فضای شخصی و خلوت برای افراد در جامعه در رابطه با موضوعمسکن می باشیم.با ساخته شدن آپارتمان های کوچک با طبقات متعدد، به دلیل زیاد شدن جمعیت و نبود فضای کافی،شرایط جدیدی در زندگی انسان ها به وجود آمد که محدودیت هایی را ایجاد نمود. در این فضاها علاوه بر این که رضایتساکنین مانند فضاهای پیشین که خانه هایی شخصی بودند فراهم نمی شود، به علاوه منوط به رعایت قوانین خاص و حقوقافراد دیگریست که به صورت مشترک از این فضاها استفاده می کنند نیز می شود. متاسفانه به علت فقدان رشد فرهنگآپارتمان نشینی در ایران اغلب با مشکلات زیادی مواجه می شویم. به همین خاطر برای مرتفع کردن نیاز خلوت افراد بهطراحی و ایجاد فضاهایی که بتواند با در نظر گرفتن روانشناسی مسکونی در برگیرنده این موضوع باشد نیازمندیم. برطرفکردن حس خلوت می تواند منجر به احساس امنیت ، آرامش و خودشکوفایی انسان شود. این امر را می توانیم با بررسی و بهکار گیری بهینه فرهنگ ، عوامل اقلیمی و روابط اجتماعی افراد به انجام برسانیم. در این مقاله با توجه به تحقیقات صورتگرفته از طریق مشاهدات میدانی و پرسشنامه از ساکنان یک مجتمع مسکونی انتخابی ، سعی شده به بررسی موضوع خلوت وراهکارهایی برای دستیابی به آن در مجتمع های مسکونی پرداخته شود.

روانشناسی ، فرهنگ و اقلیم ، مجتمع های مسکونی