فرهاد رستمی گله - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران – سیستم اطلاعات مکانی دانشگاه فردوسی مشهد
روزبه شاد - استادیار گروه عمران دانشگاه فردوسی مشهد
مرجان قائمی - استادیار گروه عمران دانشگاه فردوسی مشهد

رشد شهری نتیجه اثرات فیزیکی و انسانی در گذر زمان است. در بسیاری از پویاییهای شهری این اثرات در تقابل با توسعه پایدار قرار میگیرند. گسترش سریع و بی رویه شهرها منجر به ساخت و سازهای بدون برنامه ریزی و رشد مهارنشدنی شده است. لذا این رفتارهای ناپایدار، مشکلات فراوانی در حوزه های زیست محیطی، اقتصادی و فرهنگی به وجود آورده است، که می تواند بسیار مخاطره آمیز و نگران کننده باشد. به این ترتیب مدل سازی و پیش بینی رفتار شهر، کمک فراوانی به برنامه ریزان و تصمیم گیرندگان جهت درک چشم انداز پیش رو شهر جهت نیل به توسعه پایدار شهری می نماید. در این پژوهش، وجهی از توسعه پایدار شهری که شامل گسترش فیزیکی شهر و جنبه های آن در راستای افقی می شود، در شهر مشهد مورد مطالعه قرار گرفته است و در نهایت پیش بینی رفتار شهری از اهداف اصلی مطالعه می باشد. در این تحقیق با به کارگیری مدل اتوماتای سلولی (CA) توسعه یافته بر مبنای سیستم اطلاعات مکانی (GIS) و ارائه مدلی قدرتمند و ساده، شبیه سازی فرایندهای پیچیده شهری انجام شده است. از طرفی در پدیده های شهری نوعی عدم قطعیت وجود دارد که منجر به فقدان صحت و دقت مورد نیاز در تصمیم گیری ها خواهد شد. از این رو بیان فازی قوانین انتقال به منظور پشتیبانی از عدم قطعیت موجود منجر به افزایش قابلیت مدل سازی فرایندهای مکانی شده و نتایج واقع بینانه تری را برای تصمیم گیرندگان فراهم می سازد.

مدلسازی شهری، توسعه پایدار، اتوماتای سلولی فازی، سیستم اطلاعات مکانی، شهر مشهد