محمد بهزادپور - دانشجوی دکترای تخصصی معماری,مدرس دانشگاه (مربی)
اکبر اکبر زاده - کارشناس معماری ،مدرس آموزش وپرورش
محمد مهدی فتوحی قزوینی - کارشناس ارشد معماری ،مدرس دانشگاه
زهرا آشینه - دانشجوی کارشناسی ناپیوسته معماری

معماری هر کشوری ریشه درادب وفرهنگ آن کشور دارد وبدون شناخت هنر،ادب وفرهنگ کسانی که در پهنه ی آن سرزمین زندگی می کنند نمی توان به چونی وچندی معماری آنها پی برد در این حین نقش محیط طبیعی و شرایط اقلیمی نیز درشکل دهی معماری بومی نمایان می شود. اما در رهگذر های این جهان پهناور در می یابیم که دراقلیم های مشابه معمار ی های بومی متفاوتی مشاهده می شود،چرا که تاثیراتیک جامعه است که چنین تمایزی را موجب می شود. معماری بومی آن گونه معماری است که از درون جوامع رشد می کند وطی زمان خود را باشرایط اجتماعی و اقلیمی و فناوری سازگار می سازد و تکامل می یابد و با ارزش ها و اقتصاد و شیوه های زندگی فرهنگ هایی که مولد آنها هستندسازگار می باشند ویا بطور خلاصه معماری بومی معماری متوسط مردم و نه برای مردم است. درکشور های درحال توسعه با ورود فرهنگ مدرن ،فرهنگ غنی سنتی آن ها دستخوش دگرگونی در تمام زمینه های جامعه شدو تنها تقلید ساده و کورکورانه از دانش و روش و مصالح غربی در اولویت قرار گرفت. سنت های معماری ومعماری بومی آنها در اثر فشار مدرنیزه کم کم از دست رفت وموجب بروز مشکلاتی در جامعه گردید. در این مقاله سعی بر آن است با روش تحلیلی وتوصیفی به بررسی فرهنگ ومعماری بومی وهمچنین گسستگی معماری از معماری بومی وفرهنگ بپردازیم.

معماری بومی، معماری ،، فرهنگ ،اقلیم،مردم،کشور