عباسعلی آهنگر - دانشیار زبانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
علی دهقان - مربی گفتار درمانی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
مهدی محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبانشناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
اکرم جباری شارک

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و مقایسه کاربرد مقوله های تصریفی شمار و معرفگی اسم در کودکان عادی و سندرم داون فارسی زبان با سن عقلی 7-4 سال است. بدین منظور، آزمودنی ها شامل 10 کودک سندرم داون از میان دانش آموزان مدارس استثنایی و 10 کودک عادی از میان کودکان حاضر در یکی از مهد کودک های شهرستان مشهد انتخاب شدند. برای انجام این پژوهش از آزمون رشد زبان فارسی استفاده شد و تنها سه خرده آزمون درک دستوری، تقلید جمله و تکمیل دستوری این آزمون برای هر یک از آزمودنی ها اجرا گردید. در نهایت، داده های حاصل از آزمون مورد نظر با استفاده از نرم افزار spss و با آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که علی رغم وجود اختلاف و رابطه ای معنادار در به کارگیری مقوله اسم مفرد در کودکان عادی و کودکان سندرم داون( p=0/005 <0/05 ) ، این رابطه در مورد مقوله اسم جمع در کودکان عادی و سندرم داون معنادار نبوده است (p= 0/06 >0/05) ، در مورد اسم نکره اختلاف معناداری بین دو گروه کودکان عادی و سندرم داون (p=0/39>0/05) ملاحظه نگردید، اما در مورد کاربرد اسم معرفه، اختلاف معناداری بین کودکان عادی و سندرم داون (p=0/005<0/05) مشاهده شد، و رابطه بین آنها معنادار بود.

مقوله تصریفی شمار اسم، مقوله تصریفی معرفگی اسم، کودکان عادی، کودکان سندرم داون