اسداله دیوسالار - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه پیام نورتهران ایران
منیره نورچمنی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور تهران ایران

آنچه که اساس شهرنشینی و بسط و توسعه شهرها را بنیان گذارد، به قرن هجدهم میلادی باز می گردد که به عصر انقلاب صنعتی شهرت دارد گسترش راه ها و وسایل ارتباط جمعی، توسعه کالبدی شهرها، پیدایش تخصص و تقسیم کار و افزایش مهاجرت ها از نتایج این تحولات بود همچنین با رشد سریع شهرها و افزایش محله های پرازدحام و فقیرنشین، نواحی شهری با چالشهای مهمی در زمینه های تخریب فیزیکی و محیطی، محرومیت اجتماعی، ناامنی بیکاری، کمبود مسکن و ترافیک روبرو شدند که این مسایل کیفیت زندگی شهری را به شدت کاهش داد، براین اساس مقوله کیفیت زندگی شهری از جمله نخستین محورهای مطالعاتی بود که همراه با رشد شهری به تدریج از دهه 1930 مورد توجه متخصصان مسائل شهری قرار گرفت. پژوهش حاضر به بررسی نقش تغییر کاربری اراضی در نواحی شهری و تأثیر آن بر کیفیت زندگی ساکنان شهر گرگان می پردازد. براین اساس در پژوهش حاضر روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و شیوه های گردآوری داده ها اسنادی و پیمایشی می باشد.

کاربری اراضی، محدوده ها و نواحی شهری، کیفیت زندگی، شهر گرگان