مریم خشیج - کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
محمد مهرعلیان - کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
محمدرضا مسعودی نژاد - استاد گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت ، مدیر گروه و عضو موسس مرکز تحقیقات ارتقاء ایمنی و پیشگیری از مصدومیتهای دانشگاه علوم پزشکی شه

حفظ محیط زیست از آلودگی هایی که توسط صنایع و فناوری های مدرن ایجاد می گردد، یکی از نگرانی های امروزی جامعه بشری گردیده است (Dimirkou A Doula MK 2008) تمایل زیاد فلزات سنگین به ماندگاری، چرخش و خاصیت تجمع پذیری در زنجیره غذایی از جمله عواملی است که اهمیت آن ها را دوچندان نموده است. این فلزات توسط فرآیندهای مختلفی همچون تخلیه فاضلاب صنایعی چون آبکاری فلزات، متالوژی، صنایع شیمیایی، آلیاژ آهن و فولاد باعث آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی می گردد (Taffarel SRRubio J,2009) اغلب منابع آب های زیرزمینی محتوی منگنز معمولا به شکل بی کربنات Me(HCO3)2 هستند که به طور معمول و بسته به شرایط زمین شناختی، نوع و جنس خاک و ...، میانگین غلظت منگنز در آب های زیرزمینی در محدوده بین 0/5-3 میلی گرم بر لیتر می باشد. در حالی که براساس استاندارد EPA حد مجاز این فلز سنگین در آب آشامیدنی 0/05 میلی گرم بر لیتر ذکر گردیده است (Tarasevich YI, Goncharuk VV, Polyakov 2012)