ابراهیم شرافتی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ ،گرایش تاریخ عمومی جهان،دانشکده ادبیات و علوم انسانی ،دانشگاه سیستان و بلوچستان

فئودالیسم یا نظام ارباب رعیتی،نظامی اجتماعی واقتصادی بودکه بعد از فروپاشی جامعه برده داری یا در نتیجه فروپاشی کمون اولیه نظام اشتراکی(و در واکنش به آشفتگی های اجتماعی به وجود آمد.در اروپای غربی این نظام از قرن پنجم تا قرون هفدهم و هجدهم،در روسیه وشرق اروپااز قرن نهم تانیمه قرن نوزدهم میلادی شکل گرفت.در این دوره قدرت سیاسهی میان زمین داران بزرگ تقسیم شده بود وهرزمیندار یا ارباب،دارای جمعیتی رعیت واسال(بود.فئودالیسم در بسیاری از کشورها با اصلاحات ارضی و تقسیم زمینهای زراعی بین کشاورزان از میان رفته؛ولی هنوز هم در بعضی از کشورهای جهان سوم قدرت واقعی در دست فئودال ها و ملاکین بزرگ است اگرچه بعضی مورخین معتقدندکه نظام فئودالی مخصوص یک دوره خاص از تاریخ اروپا بودو نباید آن را در جوامع دیگر جستجو کرد،زیرا ظهور فئودالیسمدر اروپا بدنبال تجربه امپراطوری شارلمان حورت گرفت که پس ازتجزیه قدرت های محلی رونق یافتند ویژگیهای عمده این نظام ؛وابستگی دهقان به زمین،بهره مالکانه و انواع آن ،اقتصاد بسته ،مذهب، وجود زمین های مشروط و غیر مشروط، عدم تمرکت قدرت سیاسی و وجود سلسله مراتبی از آن، بهره کشی فئودال و واسال از سرف و تعهدات وظایفی که کشاورز و رعایا نسبت به فئودال ها داشتند.

نظام،اروپا،فئودالیسم،رعیت