بررسی تنوع ژنتیکی درون و بین تودههای هگزاپلوئید گندم ایرانی با استفاده از نشانگرهای پروتئینی

اطلاع از تنوع ژنتیکی بر پایه نشانگرهای گوناگون در برنامههای بهنژادی از جمله انتخاب والدین نقش مهمی دارد . در تحقیق حاضر تنوع ژنتیکی 33 تودهی هگزاپلوئید گندم بومی ایران مورد ارزیابی قرار گرفت. استخراج پروتئینها از روش استخراج متوالی و سپسبرای تفکیک پروتئینهای استخراجی، از روش الکتروفورز ژل پلی اکریل آمید در حضور سدیم دودسیل سولفات استفاده شد. بعد از رنگآمیزی ژل و امتیازدهی باندها، تجزیهی خوشهای براساس ضریب تشابه دایس انجام شد و ژنوتیپها در کلاسهای مجزا قرار گرفتند. این گروهبندی با نواحی جغرافیایی تودهها تطابق نداشت. همچنین با تشکیل ماتریس تشابه و تسهیم واریانس ژنتیکیدرون و میان تودهای توسط آزمون واریانس مولکولی سطح نسبتاً بالایی از گوناگونی ژنتیکی در بین تودهها برآورد شد، به طوری که فقط %31 گوناگونی کل در درون تودهها قرار داشت . این نتایج کارآیی نشانگر پروتئینی را در ارزیابی تنوع ژنتیکی بین جمعیتهای گیاهی تأیید کرده و نشان داد که نشانگر پروتئینی به دلیل عدم تأثیرپذیری از شرایط محیطی اطلاعات تاکسونومیکی مفیدی را فراهم میآورد.

Keywords:

الکتروفورز ژل پلی اکریل آمید , تنوع ژنتیکی , گندم هگزاپلوئید