بهبود پروتکل پوشش در شبکههای موردی خودرویی در محیطهای شهری

شبکههای موردی خودرویی برای افزایش ایمنی و بهرهوری سیستمهای حمل و نقل پیشنهاد شده است. چنین شبکههایی مشخصههای منحصر به فردی نظیر توپولوژی جادهای مناسب آن، تحرک بالای خودروها و امکان بهکارگیری آن در مکانهای با پراکندگی نامنظم را به همراه دارند. شبکههای موردی خودرویی چالشهای زیادی را در ارتباط با پوشش، انتشار دادهها، مسیریابی بسته، ایمنی و حفظ حریم خصوصی بهوجود میآورند. استراتژی-های پوشش بهعنوان یکی از پیچیدهترین مسائل در شبکههای خودرویی، بهطور گسترده مورد پژوهش قرار گرفته است مخصوصا در سناریوهای پیچیدهی شهری. این بررسی روی چهار زمینه تمرکز دارد: نیازهای کاربردی، الگوی تحرک، محدودیتهای بودجه و کیفیت، هندسه جاده. بر اساس نیازهای مختلف کاربردی، پوشش بر روی شبکههای موردی خودرویی میتواند به پوشش پیوسته و پوشش پراکنده تقسیمبندی شود. توانایی تعریفیک تکنیک کشف مناسب برای به تصویر کشیدن الگوی تحرک منجر به نگرانیهای گستردهای در محیطهای علمی شده است. به منظور دستیابی به اهداف بهینهسازی مختلف، هر دو محدودیتهای منابع و محدودیتهای کیفیت، دو نوع متغیر از پوشش بر روی شبکههای موردی خودرویی مشتق شده است: پوشش بودجهبندی شده و پوشش کیفیتسنجی شده. اکثر الگوریتمهای موجود شبکههای خودرویی را به عنوان یک نمودار ایدهآل از گرهها و خطوط مستقیم تلقی میکنند. چنین سادهسازی شبکههای جادهای دنیای واقعی را بد جلوه میدهند. بنابراین، عاملهای شبکههای موردی خودرویی

Keywords:

شبکههای موردی خودرویی , واحدهای کنار جاده ای , پوشش , بودجه و کیفیت