خلق فضای معماری انسانساخت و طبیعی در اشعار سهراب سپهری

این واقعیت که گروههای متفاوت فرهنگها یا خورده فرهنگها،طراحان و مردم عادی فضا را متفاوت میبینند و ارزیابی میکنند لذا ارائهی تعریف فضا مشکل میشود با درکی مستقیم،فضا بسطی سهبعدی از جهان اطراف ماست.زمان،فاصلهارتباطات بین مردم و مردم،مردم و اشیاء و اشیاء و اشیاء. سهراب سپهری نیز در منظومه فکری خود اینگونه فضا را تعریف میکند.و برای طبیعت و جایگاه انسانساخت در اشعارش تمایز قائل است.مهمترین هدف این مقاله بررسی فضاسازی معماری و جایگاه محیط انسانساخت و طبیعی در اندیشه و افکار سهراب سپهری بهعنوان یکی از شاعران تأثیرگذار معاصر در ایران است.با این فرض پرسش که چه رابطه معناداری میان فضای شعر و فضای معماری برقرار است و خلق فضای معماری سهراب سپهری و محیط انسانساخت و طبیعی چگونه بوده است اهمیت مییابددر این پژوهش نگارنده کوشیده است به پرسشهای تحقیق اعم از :فضاسازی معماری چگونه است؟چه رابطه معناداری میان فضای شعر و فضای معماری برقرار است؟خلق فضای معماری انسان ساخت و طبیعی در اشعار سهراب سپهری چگونه بوده؟تا -حد توان خودپاسخ گوید.در این نوشته ابتدا به فضا،فضای شعر،فضای معماری پرداختهشده و سپس به بیان محیط طبیعی و انسانساخت در اشعار سهراب سپهری میپردازیم و در انتها به این واقعیت دست مییابیم که فضای ساختهشده و طبیعی که توسط معماران برای ارضاء آدمیان بنامی شود دارای ابعادی پرشمار خواهد بود. ازآنجاکه سهراب سپهری شاعری فضا پرداز است که فضاسازی شاعرانه او بهطور کل، معطوف به یک واقعیت عینی و ملموس در جهان خارج است، بنابراین اصول مهم فضای انسانساخت و طبیعی در معماری را به کار گرفته تا ذهن مخاطب را به فراسوی تجریدی حقیقی بکشاند.

Keywords:

خلق فضا , فضای شعر , فضای معماری , انسان ساخت و طبیعی , شعر سهراب سپهری