بررسی رابطه بین مهارت های ارتباطی و سبک های حل مسئله در دانشجویان موسسه عالی جهاد دانشگاهی خوزستان

مقدمه: دنیای امروز، مواجهه با شرایط و مسئولیت های مختلف اجتماعی، برخورداری از مهارتهای حل مسئله رابرای هر فردی ضروری می سازد. از سویی برای ایجاد رابطه با بخش های گوناگون اجتماعی و مجموعه های درون آن یک رفتارانعطاف پذیر سازگارانه لازم است. در این میان دانشجویان به لحاظ شرایط سنی و موقعیت ویژه ای که دارند استرس هایخاصی را تجربه می کنند که این استرس ها می تواند باعث صدمه زدن به وضعیت روحی آنان و در نتیجه کارایی تحصیلیآنها شود، لذا محققین در این پژوهش برآن بودند که معلوم کنند آیا بین سبکهای حل مسئله با مهارت های ارتباطبین فردی رابطه وجود دارد؟ابزار تحقیق: پرسشنامه سبک های حل مسئله کسیدی و یانگ (1996) بود که شامل 24 گویه و دو شیوهحل مسئله هیجان مدار و مسئله مدار تشکیل شده است و پرسشنامه مهارت های ارتباط بین فردی که شامل 16 گویه بود وپایایی آن در پژوهش یوسفی و شریف (1390)؛ 74% به دست آمد.روش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان موسسه آموزش عالیجهاددانشگاهی واحد اهواز بود که از بین آنان براساس رشته های مختلف تعداد 400 نفر به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین مهارتهای ارتباطی در دانشجویان 61/59، سبک حل مسئله سازنده 40/69 و سبک حل مسئله غیرسازنده 40/47 به دست آمد. همچنین بین سبک حل مسئله هیجان مدار با مهارت ارتباط بین فردی رابطه معنی دار 375% در سطح 0/01 و بین حل مسئله سازنده با مهارت ارتباط بین فردی رابطه معنی دار 376% در سطح 0/01 بهدست آمد. در پژوهش حاضر تنها بین سبک حل مسئله سازنده با تاهل و جنسیت رابطه معنادار بود. یشنهادات: تدوین واحدهایی در زمینه مهارتهای ارتباطی و مهارتهای زندگی در رشته های مختلف -برگزاری کارگاههای آموزشی در زمینه مهارتهای ارتباطی و مهارتهای زندگی.

Keywords:

مهارت ارتباط بین فردی , سبک حل مسئله , سبک مسئله مدار , سبک هیجان مدار