بررسی اثر بخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر ابعاد هوش هیجانی زوجین شهر اصفهان

هوش هیجانی در مواجهه با وقایع مثبت یا منفی زندگی به موضع گیری پرداخته و با سازش با آنها می پردازد، بنابراین بهعنوان یکی از مولفه های مهم در کیفیت ارتباط زوجین به شمار می رود. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزشگروهی به روش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش هوش هیجانی زوجین شهر اصفهان بود. روش پژوهش حاضر به دلیل عدم نمونهگیری احتمالی، نیمه تجربی از نوع پیش- آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را زوجین ارجاع داده شده به شوراهای حل اختلاف شهر اصفهان تشکیل می دادند. نمونه آماری این پژوهش شامل 32 زوج بود که به روش نمونهگیری غیراحتمالی در دسترس انتخاب شده و به صورت گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. سپسگروه آزمایش مداخلات آموزشی مربوط به تحلیل رفتار متقابل را در طی 10 جلسه آموزشی دریافت نمودند، در حالی که گروهگواه از دریافت این مداخله در طول فرایند پژوهش بی بهره بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه هوشهیجانی بود. داده های جمع آوری شده بوسیله تحلیل کواریانس توسط بسته نرم افزاری SPSS20 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج تحلیل چند متغیره نشان داد آموزش تحلیل روابط متقابل توانسته منجر به افزایش معنادار مولفه های حل مساله، خودآگاهی، روابط بین فردی، خوش بینی، عزت نفس و همدلی گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شود (P<0/001). طبق یافته های این مطالعه می توان گفت مشاوره گروهی به شیوه تحلیل ارتباط متقابل، روش مناسبی برای افزایش هوش هیجانیزوجین بوده که می توان با آموزش آن به ارتقا کیفیت ارتباطی زوجین پرداخت.

Keywords:

تحلیل رفتار متقابل , هوش هیجانی , زوجین