بررسی رابطه بین عوامل دموگرافیک با الگوی رفتاری بیماران افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره و مطب روانپزشکان شهر اصفهان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین عوامل دموگرافیک با الگوی رفتاری در بیماران افسرده مراجعه کننده به مراکز مشاوره و مطب روانپزشکانشهر اصفهان در سال 93 و 94 بود. بدین منظور 267 نفر از بیماران افسرده یک قطبی شهر اصفهان شامل 71 مرد و 196 زن به صورت نمونه در دسترس و داوطلبانه در مراکز مشاوره و مطب روانپزشکان انتخاب شدند. برای ارزیابی کمک خواهی بیماران افسرده از پرسشنامه محقق ساخته عوامل دموگرافیک- زمینه ساز و کمک خواهی بیماران افسرده استفاده شد. این مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی همبستگی (تحلیلی) می باشد. جهت تجزیه و تحلیل آماری در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از روش آماری t, k2 مستقل، آنوا استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد هیچ یک از عوامل دموگرافیک با الگوی رفتاری کارآمد و نیمه کارآمد رابطه معناداری نداشته است. در حالی که رفتارهای ناکارآمد با سن و وضعیت تاهل رابطه معناداری دارد (P<0/05).. افرادی که سنشان پایین تر از 30 سال است رفتارهای ناکارآمد بیشتری نسبت به افراد با سن 30 تا 40 سال دارند و افراد بالاتر از 40 رفتارهای نا کارآمد کمتری دارند. افراد مجرد رفتار ناکارآمد بیشتری دارند و پس از آن افراد مطلقه و کسانی که همسرشان فوت شده است، افرا د متاهل کمترین میزان رفتارهای ناکارآمد را نسبت به گروه های فوق دارند.از مطالعات حاضر نتیجه گیری می شود که در فرایند افسردگی افراد، باید به الگوهای رفتاری آنان توجه کرده و هم چنین باید سن و وضعیت تاهل را به عنوان عوامل همبسته با افسردگی تک قطبی مدنظر داشت.

Keywords:

عوامل دموگرافیک , الگوی رفتاری , بیماران افسرده یک قطبی