امیرحسین ابراهیمی توچائی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس

در اصطلاح جامعه شناسی سیاسی از خطوط تمایز میان نیروهای اجتماعی بر سر اهداف و مبانی اصلی یک نظام حقوقی که می تواند زمینه ساز ایجاد گروه بندی های اجتماعی و سیاسی و حقوقی گردد، به عنوان «شکاف های حقوقی» یاد می کنند این پدیده اجتماعی حقوقی که عمدتا در مطالعات مربوط به جریان شناسی حقوقی بررسی میشود، در تاریخ معاصر ایران نیز کم و بیش وجود داشته است.به طوری که میتوان گفت شکاف حقوقی عمده در عصر مشروطه شکافی است که آن را لزوم وجود یا عدم وجود حکومت قانون می توان نامید و در عصر پهلوی اول این شکاف تقابل میان مفهوم حکومت قانون به معنای سیاسی و حقوقی بوده است. در دوره حکومت محمدرضا شاه شکاف اساسی، شکاف میان باورمندان به قانون اساسی مشروطه با دو رویکرد محافظهکارانه و اصلاحطلبانه و مخالفین قانون اساسی بوده و پس از انقلاب اسلامی شکاف میان عرفی گرایان و اسلام گرایان به شکاف حقوق عمده تبدیل شده است. در سالهای اخیر نیز شکاف مشابه اواخر عصر پهلوی با محوریت قانون اساسی به وجود آمده است.

جریان شناسی حقوقی، شکافهای حقوقی، جامعه شناسی سیاسی، عصر مشروطه، دوره پهلوی، ایدئولوژی اسلامی، حقوق بشر، قانون اساسی